እግዚአብሔርን በፍጹም አይወቀስም
ቅዱሳት መጻሕፍት፡
ኢዮብ 42፡6፣ 1 ዮሐ. 17፣ ምሳሌ 21፡1፣ መዝሙረ ዳዊት 115፡3፣ ሰቆቃወ ኤርምያስ 3፡37-38፣ ኢዮብ 2፡10፣ ዮናስ 4፡9፣ ማቴዎስ 10፡29
በእግዚአብሔርን ላይ የተናደድክ የመጀመሪያው ክርስቲያን አይደለህም።
እኛ ክርስቲያኖች በችግራችን ውስጥ ጣት ለመቀሰር እና በንደት ወደ መንግሥተ ሰማያት ልንነሳ እንችላለን።
በእግዚአብሔርን የምናምን ከሆነ ልንገምተው ከምንችለው በላይ ትልቅ እና ከነገሮች በላይ ታላቅ እንደሆነ እርሱ እራሱን ማመን አለብን። መጽሐፍ ቅዱሳችን “ትልቅ አምላክ” ብለን በምንጠራቸው ጥቅሶች የተሞሉ ናቸው።
እግዚአብሔር የወደደውን ያደርጋል ተብሎ ተፅፏል (መዝሙር 115፡3፤ 135፡6)፣
- “አምላካችንስ በላይ በሰማይ ነው፤ በሰማይም በምድርም የፈቀደውን ሁሉ አደረገ።” መዝሙር 115፥3
- “በሰማይና በምድር በባሕርና በጥልቆች ሁሉ፥ እግዚአብሔር የወደደውን ሁሉ አደረገ።” መዝሙር 135፥6
ከቁጥጥሩ ውጭ የሆነ ምንም ነገር አይከሰትም (ሰቆቃወ ኤርምያስ 3:37–38፤ ኢዮብ 2:10፤ ምሳሌ 16:33፤ ማቴዎስ 10:29)
- “ሜም። ጌታ ያላዘዘውን የሚልና የሚፈጽም ማን ነው? ፤ከልዑል አፍ ክፉና መልካም ነገር አይወጣምን?” ሰቆ. 3፥37-38
- “እርሱ ግን አንቺ ከሰነፎች ሴቶች እንደ አንዲቱ ተናገርሽ፤ ከእግዚአብሔር እጅ መልካሙን ተቀበልን፥ ክፉ ነገርንስ አንቀበልምን? አላት። በዚህ ሁሉ ኢዮብ በከንፈሩ አልበደለም።” ኢዮብ 2፥10
- “ዕጣ በጕያ ይጣላል፤ መደብዋ ሁሉ ግን ከእግዚአብሔር ዘንድ ነው።” ምሳሌ 16፥33
- “ሁለት ድንቢጦች በአምስት ሳንቲም ይሸጡ የለምን? ከእነርሱም አንዲቱ ያለ አባታችሁ ፈቃድ በምድር ላይ አትወድቅም።” ማቴዎስ 10፥29
እቅዶቹን ሁሉ ይፈጽማል (ኢዮብ 42:2፤ ኢሳይያስ 46:10፤ ዳንኤል 4:35)
- “ሁሉን ታደርግ ዘንድ ቻይ እንደ ሆንህ፥ አሳብህም ይከለከል ዘንድ ከቶ እንደማይቻል አወቅሁ።” ኢዮብ 42፥2
- “በመጀመሪያ መጨረሻውን፥ ከጥንትም ያልተደረገውን እነግራለሁ፤ ምክሬ ትጸናለች ፈቃዴንም ሁሉ እፈጽማለሁ እላለሁ።” ኢሳይያስ 46፥10
- “በምድርም የሚኖሩ ሁሉ እንደ ምናምን ይቈጠራሉ፤ በሰማይም ሠራዊት በምድርም ላይ በሚኖሩ መካከል እንደ ፈቃዱ ያደርጋል፤ እጁንም የሚከለክላት ወይም፦ ምን ታደርጋለህ? የሚለው የለም።” ዳንኤል 4፥35
ዓመፀኛ ሰው እንኳ የእግዚአብሔርን ሀሳብ ሊያስቀይረው አይችልም (ምሳሌ 21:1፤ ራእይ 17:17)።
- “የንጉሥ ልብ እንደ ውኃ ፈሳሾች በእግዚአብሔር እጅ ነው፤ ወደ ወደደውም ያዘነብለዋል።” ምሳሌ 21፥1
- “እግዚአብሔር አሳቡን እንዲያደርጉ አንድንም አሳብ እንዲያደርጉ የእግዚአብሔርም ቃል እስኪፈጸም ድረስ መንግሥታቸውን ለአውሬው እንዲሰጡ በልባቸው አግብቶአልና።” ራእይ 17፥17
ሌሎች በእኛ ላይ ክፋት ሲያነሱ እንኳን እግዚአብሔር ማለት ለበጎ ነው (ዘፍ 50፡20)።
- “እናንተ ክፉ ነገርን አሰባችሁብኝ፤ እግዚአብሔር ግን ዛሬ እንደ ሆነው ብዙ ሕዝብ እንዲድን ለማድረግ ለመልካም አሰበው።” ዘፍጥረት 50፥20
በልጆቹ ላይ ከሚደርስ ከማንኛውም ዛቻ የበለጠ እግዚአብሔርን ብርቱ ነው፣ እና በሕይወታችን ውስጥ በፍቅር የሚፈቅደውን ሁሉ፣ ፈተና እና ተስፋ የሚያስቆርጥ ቢሆንም፣ ለእኛ ሙሉ እና የመጨረሻ ጥቅም ሲል እግዚአብሔርን መልካምን ነገር ያደርጋል (ዕብ. 12፡11)።
- “ቅጣት ሁሉ ለጊዜው የሚያሳዝን እንጂ ደስ የሚያሰኝ አይመስልም፥ ዳሩ ግን በኋላ ለለመዱት የሰላምን ፍሬ እርሱም ጽድቅን ያፈራላቸዋል።” ዕብራውያን 12፥11
እግዚአብሔር በሕይወታችን ውስጥ ፈተናዎችን እንደሚያመጣ እንናገራለን፣ እና በእግዚአብሔር ስለፈተነን እና እኛ በፊፁም እና በመፅናት እግዚአብሔርን ማመን አለብን ከኛ የምፈለገዉ ፅናት እና መትጋት ነዉ።
"ወንድሞቼ ሆይ፥ የእምነታችሁ መፈተን ጽናትን እንዲያደርግላችሁ ታውቃላችሁና፥ ልዩ ልዩ ዓይነት ፈተና ሲደርስባችሁ እንደ ሙሉ ደስታ ቍጠሩት" (ያዕቆብ 1፡2-3)።
- “ወንድሞቼ ሆይ፥ የእምነታችሁ መፈተን ትዕግሥትን እንዲያደርግላችሁ አውቃችሁ፥ ልዩ ልዩ ፈተና ሲደርስባችሁ እንደ ሙሉ ደስታ ቍጠሩት” ያዕቆብ 1፥2-3
ሆኖም ስለ ክብር ያለን እይታ እየሰፋ ሲሄድ ቅዱሳን ጽሑፎች በማጣቀስ በእግዚአብሔርን ላይ አንዳናምፅ መጠንቀቅ አለብን።
ያዕቆብ ራሱ፣ ፈተናዎቻችንን እንደ ደስታ ለመቁጠር ባደረገው ኃይለኛ ሰልፍ ላይ አለመግባባት ሊፈጠር እንደሚችል ሲገነዘብ፣ እግዚአብሔር መልካም ነገርን እንደሚሰጥ ሁሉ የክፋት አቅራቢ አለመሆኑን ማወቅም ይፈልጋል።
በክፉም በደጉም ላይ በአክብሮት ይቆማል፣ ነገር ግን በቀጥታ ከመልካም ጀርባ፣ እና በተዘዋዋሪ፣ ልክ እንደ ክፋት ይቆማል።
እግዚአብሔር ራሱ ማንንም አይፈትንም።
በደብዳቤው ተመሳሳይ የመክፈቻ ክፍል እና አሁን በተከፈተዉ ክስ በኋላ ስምንት ዓረፍተ ነገሮች ብቻ “ሁሉንም ደስታ ቆጥረው” ዮሐንስ ጠንካራ እና ግልጽ ማብራሪያውን ሰጥቷል።
እግዚአብሔር በፈተናዎቻችን ሁሉ ላይ የምከብር ነው፣ እኛን ለመጥቀምን ይጠቀምበታ፣ ይህም (በተፈጥሯዊ ስሜታችን የማይሰማን ቢሆንም) እንደ “ደስታ ሁሉ” ልንቆጥራቸው እንችላለን። ሆኖም እሱ እንዲህ ይላል።
በእግዚአብሔር እፈተናለሁ አይበል፤ እግዚአብሔር በክፉ አይፈተንምና እርሱ ራሱስ ማንንም አይፈትንም። ነገር ግን እያንዳንዱ ሰው በራሱ ፍላጎት ሲታለልና ሲታለል ይፈተናል። ( ያእቆብ 1:13-14 )
በግሪክ፣ በቁጥር 2 ላይ ያለው የስም ፈተናዎች እና ከቁጥር 13-14 ያለው ግስ ተመሳሳይ ሥር አላቸው እና ግንኙነቱን ለዋናው አንባቢዎች የበለጠ ግልጽ ያደርገዋል፣ ምንም እንኳን እነዚህ ቃላቶች በአውዳቸው ውስጥ የተለያዩ ትርጉሞችን እንደያዙ (እና ስለዚህ በተለየ መንገድ እንተረጉማቸዋለን) በእንግሊዘኛ)። ቁጥር 2 የሚያጎላው ውጫዊ ፈተና ሲሆን ከቁጥር 13-14 ግን በውስጣዊ ፈተና ላይ ያተኩራል።
ያዕቆብ በእኛ ውጫዊ ፈተናዎች እና በውጤቱ ውስጣዊ ፈተናዎች ውስጥ ሊጠብቀን የሚጠብቀው ነገር እግዚአብሔር ፈጽሞ ተጠያቂው እንዳልሆነ ነው። እግዚአብሔር በእውነት በክፋት ላይ ሉዓላዊ ነው፣ነገር ግን እርሱ ፈጽሞ የክፋት ባለቤት እንዳይሆን። ለሕመማችን ተጠያቂው እሱ ሳይሆን ለእርዳታ የምንዞርበት ሉዓላዊ ነው። ያዕቆብ 1:5 “ከእናንተ ግን ማንም ጥበብ ቢጎድለው፣ ሳይነቅፍ በልግስና ለሁሉ የሚሰጠውን እግዚአብሔርን ይለምን፣ ለእርሱም ይሰጠዋል። እግዚአብሔር በፈተናዎቻችን የሚመራበትን ጥበብን የሚሰጥ ለጋስ እንጂ በእነርሱ ላይ እንደነገሠ የሚወቀሰው አይደለም። ያእቆብ 1፡16-17 ይህንን ግልጽ በሆነ እይታ፡-
የተወደዳችሁ ወንድሞቼ ሆይ አትሳቱ። በጎ ስጦታ ሁሉ ፍጹምም ስጦታ ሁሉ ከላይ ናቸው፥ ከብርሃናት አባት የሚወርዱ ናቸው፥ በእርሱ ዘንድ መለወጥና መለወጥ በሌለበት ጥላ።
እግዚአብሔር በእርግጥም ሙሉ እና ፍፁም ዓለሙን የሚቆጣጠር ነው ከትልቁ ዝርዝሮች እስከ ትንሹ። እሱ መከራን እና ስቃይን በህይወታችን ውስጥ ያመጣል - ነገር ግን ለሥቃያችን ተጠያቂው እሱ እንዳይሆን በፍጹም። ስንጠይቅ በልግስና የሚሰጥ እርሱ ነው። ለእርዳታ የምንደርስለት እሱ ነው። እፎይታ ለማግኘት የምንፈልገው መልካም እና ፍፁም ስጦታ ሁሉ ሰጪ ነው እንጂ ጣታችንን በህመም የምንቀስርበት አይደለም።
መከራ ለዚህ ዓለም ያለንን ፍቅር ይፈትናል።
ያዕቆብ ዛሬ ያልተገናኙ አባባሎችን በተከታታይ የሚጽፍ “የጥበብ መምህር” የሚል ስም ሊኖረው ቢችልም፣ በአጠቃላይ አብሮ የሚሠራ አንድ ወጥ የሆነ የአስተሳሰብ ባቡር እዚህ የመክፈቻ ምእራፉ ላይ ወጥቷል። ያዕቆብ 1፡6-8 እንግዲህ፣ በመከራ እግዚአብሔርን ላለመውቀስ፣ ለእርዳታ ወደ እርሱ ቅረብ እንጂ ከሚመጣው ትእዛዝ አንጻር ግልጽ ይሆናል።
ነገር ግን ሳይጠራጠር በእምነት ይለምን፤ የሚጠራጠር ሰው በነፋስ የተገፋና የተገፋ የባሕር ማዕበል ነውና። ለዚያ ሰው ከጌታ ዘንድ አንዳች የሚቀበለው አይመስለውምና፤ ሁለት አሳብ ያለው በመንገዱም ሁሉ የጸና ሰው ነው።
እዚህ ላይ ጥርጣሬ (ብዙውን ጊዜ በተሳሳተ መንገድ እንደሚረዳው) ትሁት የእምነት ቀውስ ሳይሆን በእግዚአብሔር ላይ ያለ ትዕቢት ቁጣ ነው። በመከራ ውስጥ ያለውን መልካምነት የመጠራጠር ያህል የእርሱን መኖር መጠራጠር አይደለም. ያዕቆብ በደብዳቤው ላይ ትኩረት የሰጠው መሠረታዊ ኃጢአት ይህ ድርብ አስተሳሰብ ነው (ያዕቆብ 1፡8፤ 4፡8)፣ እሱም በግማሽ ልብ ከዓለም ጋር መስማማት ነው። እሱም “ከዓለም ጋር ወዳጅነት” እና “የእግዚአብሔር ጠላትነት” (ያዕቆብ 4፡4) ነው። መከራ የሚያደርገው ይህ ነው፤ ለዚህ ዓለም ያለንን ፍቅር የሚፈትን ነው። በአምላክም ሆነ በእሱ ዓለም ላይ እምነት ልንጥል የምንሞክር ሁለት አእምሯችን ነው ወይስ እርሱ ከሁሉ የላቀ ሀብታችን ነው?
የዚህ ዓይነቱ ድርብ አስተሳሰብ ልብ ለሥቃያችን እግዚአብሔርን መውቀስ ሲሆን በተመሳሳይ ጊዜ የእሱን እርዳታ እና እፎይታ እየለመን ነው። ያዕቆብ 1:17 እንደሚያብራራው ግን “የብርሃን አባት” እንጂ ለጨለማው ተጠያቂው እሱ አይደለም።
የእግዚአብሔር ያልተመጣጠነ መንገድ
የእግዚአብሔር መንገዶች አመክንዮአዊ አይደሉም, ነገር ግን ብዙውን ጊዜ የሎጂክን ኃይል ይቃወማሉ - ማለትም, ከሰዎች ግቢ እስከ ሰብአዊ መደምደሚያዎች ድረስ በጥብቅ አይከተሉም. እግዚአብሔር በነገር ሁሉ ላይ ሉዓላዊ ነው (ሮሜ 11፡36) ማለት ግን በተመሳሳይ መንገድ በበጎም ሆነ በክፉ ላይ ገዢ ነው ማለት አይደለም። እርሱ ከመልካም ስጦታዎች ሁሉ ጀርባ ይቆማል (ያዕቆብ 1፡17) ነገር ግን በቀጥታ ከክፉ ጀርባ አይደለም (ያዕቆብ 1፡13)። እርሱ መልካም እና ፍጹም ስጦታን ሁሉ ሰጪ ነው፣ ነገር ግን የክፋት ደራሲ ፈጽሞ አይደለም።
በመጽሐፍ ቅዱስ ውስጥ እንዲህ ያለው ተመሳሳይነት በእግዚአብሔር ውስጥ በጣም በሚያምር እና በኃይል የተያዘበት አንዱ የመጽሐፍ ቅዱስ ክፍል፣ በጣም በታላቅ ጨለማ ውስጥ እንደ አንጸባራቂ ብርሃን፣ ሰቆቃወ ኤርምያስ 3፡32–33 ነው። የባዕድ ሠራዊት ቅድስቲቱን ከተማ ባወደመበት የረዥም ጊዜና የተወሳሰበ የእግዚአብሔር ሕዝብ ታሪክ እጅግ አስከፊ በሆነው ዘመን ነቢዩ በኢየሩሳሌም ላይ ላመጣው ውድመት አምላክን ተጠያቂ አላደረገም። ከዚህ ይልቅ የአምላክን እርዳታ ተስፋ የሚያደርጉትን እነዚህን ግርማ ሞገስ የተላበሱ ነገሮችን ያስታውሳል።
ሀዘንን ቢያደርግም ይራራል።
እንደ ቸርነቱ ብዛት;
ከልቡ አያሳዝንምና።
ወይም የሰው ልጆችን አሳዝኑ.
እግዚአብሔር ቢያዝንም ከልቡ አያዝንም። ቢያሳዝነውም ከልቡ አያደርገውም። ይህ ድርብ መናገር ብቻ ነው? ወይስ ምንም ይሁን ምን በእርሱ እንደምንታመን እንድናውቅ የሚረዳን በአምላክ ልብ ውስጥ ያለውን ጥልቅ ነገር በኃይል ይጠቁማል?
ምህረቱ ይበልጣል
ተመሳሳይ ተመሳሳይነት ያለው እይታ በሮሜ 9፡22-23 ይመጣል። ሐዋርያው ጳውሎስ በዚህ ምዕራፍ ላይ በግልጽ እንዳስቀመጠው፣ አምላክ በሥነ ምግባራዊ ተጠያቂነት ያለባቸው የሰው ልጆች ዘላለማዊ ዕጣ ፈንታን ጨምሮ በሁሉም ነገር ላይ ሉዓላዊ ነው - ይህ ማለት ግን አምላክ መልካምንና ክፉን በእኩልነት እንዲገናኙ ያደርጋል ማለት አይደለም።
እግዚአብሔር ቍጣውን ያሳይ ኃይሉንም ሊገልጥ ወዶ፥ አስቀድሞ ለክብር ያዘጋጃቸው የምሕረት ዕቃዎች የክብሩን ባለ ጠግነት ይገልጥ ዘንድ፥ ለጥፋት የተዘጋጁትን የቁጣ ዕቃዎችን በብዙ ትዕግሥት ከቻለስ? ?
የአጻጻፍ ጥያቄው ነጥቡ ግልጽ ነው፡ የእግዚአብሔር ቁጣና የኃይሉ መግለጫ የፍጻሜ ድርጊቶች ናቸው። ሁልጊዜ ታላቅ ዓላማን ያገለግላሉ - በአጽናፈ ዓለሙ እና በልቡ: ለሚራራላቸው ሰዎች የክብሩን ባለጠግነት ለማሳወቅ። ጆን ፓይፐር በእነዚህ ጥቅሶች ላይ አስተያየት ሲሰጥ፣
ምንም እንኳን እግዚአብሔር ሁሉንም ነገር የሚፈጽመው በፈቃዱ ምክር ቢሆንም ሁሉንም ነገር በተመሳሳይ መንገድ አላመጣም። አንዳንድ ነገሮችን በማሳካት ምናልባት መካከለኛ ወኪሎችን ይቀጥራል. ወይም በሌላ መንገድ ልቡ በተለያየ ተግባር ተጠምዷል፣ አንዳንድ ሥራዎችን በራሱ በመውደድ እና ወደ ሌሎች ያዘነበለ ብቻ ከትልቅ ዓላማ አንጻር ተመራጭ ነው (ሰቆ. ኤር. 3፡33)። ጉዳዩ ይህ ከሆነ፣ ጳውሎስ የሚናገረው እግዚአብሔር ሁሉን የሚያደርግበት ትልቁ ግብ ቁጣ ሳይሆን ምሕረት መሆኑን ነው። (የእግዚአብሔር መጽደቅ፣ 213–214)
በእግዚአብሔር ላይ ቁጣ ሁል ጊዜ ኃጢአት ነው።
እግዚአብሔር በሁሉ ላይ ሉዓላዊ ነው የሚለውን ይህን ሰፊ መጽሐፍ ቅዱሳዊ እውነት ከተማርንና ከተቀበልን በኋላ፣ ሰይጣን በእምነታችን ላይ የሚያደርሰውን ጥቃት አዲስ ዘዴ ሊወስድ ይችላል። ዓለም፣ ሥጋ እና ዲያብሎስ በሕይወታችን ውስጥ ስቃይ እና ኪሳራ ስላመጣብን ወይም ስለፈቀደልን በእግዚአብሔር እንድንቆጣ ሊፈትኑን በመከራችን ሊያሴሩ ይችላሉ። በእግዚአብሔር ላይ እንዲህ ያለ ቁጣ በእኛ ውስጥ ሁል ጊዜ ኃጢአት ነው። በእግዚአብሔር ላይ መቆጣት በፍጹም ትክክል አይደለም። እሱን የምንወቅስበት ምክንያት የለንም። እሱ ሁል ጊዜ በቀኝ ነው። በእርሱ ብርሃን ነው ጨለማም ከቶ የለም (1ኛ ዮሐንስ 1፡5)።
በኃጢአት ላይ ቁጣ ጥሩ ነው (ማር. 3፡5) በመልካምነት ላይ መቆጣት ግን ኃጢአት ነው። በአምላክ ላይ መቆጣት ፈጽሞ ትክክል ያልሆነው ለዚህ ነው። ከእኛ ጋር ያለው መንገድ ምንም ያህል እንግዳ እና የሚያሰቃይ ቢሆንም እርሱ ሁልጊዜ እና ጥሩ ብቻ ነው። በእግዚአብሔር ላይ ቁጣ መጥፎ ወይም ደካማ ወይም ጨካኝ ወይም ሞኝ መሆኑን ያመለክታል። ከእነዚህ ውስጥ አንዳቸውም እውነት አይደሉም, እና ሁሉም እርሱን ያዋርዱታል. ስለዚህ በእግዚአብሔር ላይ መቆጣት ፈጽሞ ትክክል አይደለም። ዮናስ እና ኢዮብ በእግዚአብሔር ላይ በተቆጡ ጊዜ፣ ዮናስ የእግዚአብሔርን ተግሣጽ ተቀበለ (ዮናስ 4፡9)፣ እና ኢዮብ በአፈርና በአመድ ንስሐ ገባ (ኢዮ 42፡6)።
. . . [ሀ] አሳማሚነቱ በተቻለ መጠን፣ እሱ ጥሩ እንደሆነ ልንተማመንበት እንጂ በእሱ ላይ አለመናደድ። ይህ እኛን በሚቆርጠን የቀዶ ጥገና ሐኪም ላይ እንደመቆጣት ነው። የቀዶ ጥገና ሐኪሙ ተንሸራቶ ቢሳሳት ትክክል ሊሆን ይችላል. እግዚአብሔር ግን ፈጽሞ አይንሸራተትም። (ፓይፐር፣ በእግዚአብሔር ላይ መቆጣት ፈጽሞ ትክክል አይደለም)
ነገር ግን ልክ እንደ ብዙ ክርስቲያኖች በልባችን በእግዚአብሔር ላይ ቁጣ እንዳለን ካወቅን በእግዚአብሔር ላይ ከመቆጣት ኃጢአት ላይ የግብዝነት ኃጢአት እንዳንጨምር ጮሆ እና ግልጽ እንሁን። ስለ ኃጢአታችን ሐቀኛ እንሁን፣ እንደዛ እንናዘዝ፣ እና ሌሎችን ለማክበር አንሰበስብ። በራሳችንም ሆነ በሌላ በማንኛውም በእግዚአብሔር ላይ ቁጣን ማዳበር ወይም መፈለግ አለብን። ቁጣ ጻድቅ ሊሆን ይችላል ነገር ግን በእግዚአብሔር ዘንድ ቁጣ ፈጽሞ ጻድቅ አይደለም። በአምላክ ላይ ያለን ቁጣ ሁል ጊዜ በእኛ ላይ እንጂ በእሱ ላይ ፈጽሞ ስህተት አይሠራም።
እርስ በርሳችን እንረዳዳ
እንደዚህ አይነት ቀላል እና ውስብስብ እውነቶች በየሳምንቱ እና በየሳምንቱ በአጥቢያ ቤተክርስቲያናችን እና በክርስቲያን ማህበረሰቦች ውስጥ ይጫወታሉ። በመከራችን ውስጥ ስለ እግዚአብሔር ትክክለኛውን አስተሳሰብ እና ትክክለኛ ስሜት የሚኮርጁ እና የሚያበረታቱ አይነት ሰዎች ለመሆን አንዳችን ሌላውን እንጥራ። በእርሱ ላይ መበሳጨት ሁል ጊዜ ኃጢአት ነው፣ በሥቃያችንም እርሱ ፈጽሞ አይወቀስም። “በክፉ አይፈተንም፤ እርሱ ራሱስ ማንንም አይፈትንም። ሰዎች በእግዚአብሔር ላይ እንዲቆጡ በፍጹም አናበረታታ።
እና ደግሞ በመከራ ውስጥ ላሉ ሰዎች ሰፊ ጸጋን የምንሰጥ ሰዎች ለመሆን እንፈልግ። ክርስቲያኖች በእግዚአብሔር ላይ ይናደዳሉ። ብዙ ጊዜ ለነፋስ የሚናገሩ ቃላትን እንሰማለን (ኢዮ 6፡26)፣ የሚጎዱ ሰዎች በሕመማቸው ውስጥ ያሉ ነገሮችን ሲናገሩ በእውነት ጥልቅ ትርጉም የሌላቸው እና ለረጅም ጊዜ አይቆዩም።
ሰዎች በእግዚአብሔር ላይ ሲናደዱ፣ እኛ “ትልቅ አምላክ” የሚለውን ጥቅስ የምንወድ እና የቃሉን ልዩነት የምናውቅ ሰዎች መጥተን ታማኝ ለመሆን ከሁሉ የተሻለ አስተማማኝ ቦታ መሆን አለብን።
ቅዱሳት ጽሑፋት፡ 1 ዮሃንስ፡ 1 ዮሃንስ 1፡5፣ ዳንኤል 4፡35፣ ዘፍ 50፡20፣ እብራውያን 12፡11፣ ኢሳ 46፡10፣ ያእቆብ 1፡1-17፣ ያእቆብ 1፡13፣ ያእቆብ 1፡16፣ ያእቆብ 1 : 17፣ ያእቆብ 1:2፣ ያእቆብ 1:5፣ ያእቆብ 1:6፣ ያእቆብ 1:8፣ ያእቆብ 4:4፣ ኢዮብ 2:10፣ ኢዮብ 42:2፣ ኢዮብ 42:6፣ ኢዮብ 6:26, ዮናስ 4 9፣ ሰቆቃወ ኤርምያስ 3:32፣ ሰቆቃወ ኤርምያስ 3:33፣ ሰቆቃወ ኤርምያስ 3:37፣ ሰቆቃወ ኤርምያስ 3:37-38፣ ማር 3:5፣ ማቴዎስ 10:29፣ ምሳሌ 16:33፣ ምሳሌ 21:1፣ መዝሙር 115:3 መዝሙረ ዳዊት 115፡3፣ ራእ 17፡17፣ ሮሜ 11፡36፣ ሮሜ 9፡22፣ ሮሜ 9፡22-23
Comments