አስፈላጊ ስብከት ለመጋቢ
እንደ ሰባኪ ሳይሆን እንደ መጋቢ መስበክ መማር የጀመርኩ ይመስለኛል። በሁለቱ መካከል የልዩነት ዓለም አለ።
ይህ ጽሑፍ እስከተዘጋጀበት ጊዜ ድረስ ለ19 ዓመታት የወንጌል ሰባኪ ሆኛለሁ።
በ 19 ዓመቴ ከጀመርኩበት ጊዜ ጀምሮ ይህ የሕይወቴ ግማሽ ነው. ላለፉት 4 ዓመታት እንደ መሪ ፓስተር ሰበኩ, ነገር ግን ባለፈው ዓመት ውስጥ ጉልህ የሆነ ለውጥ በውስጤ ተካሂዷል. ይህ ለውጥ በእኔ ጉባኤ ውስጥ ባሉ አንዳንድ እውቅና ተሰጥቶታል።
በቅርቡ እሁድ፣ ከአምልኮ አገልግሎታችን በኋላ አንድ ሰው ስብከቴ በሆነ መንገድ (በእሱ አስተያየት) እንደተቀየረ ተናገረ ነገር ግን ጣቱን በላዩ ላይ ማድረግ አልቻለም። ለአስተያየቱ ጥቂት ካሰብኩኝ በኋላ፣ ምን እየደረሰበት እንደሆነ እንዳውቅ ገባኝ።
እንደ ሰባኪ ሳይሆን እንደ መጋቢ መስበክ መማር የጀመርኩ ይመስለኛል። በሁለቱ መካከል የልዩነት ዓለም አለ።
ወደ እረኝነት ጉዞ
ባሳለፍነው አመት ብዙ ቤተክርስቲያናችንን የሞላው ግራ መጋባት እና ጥላቻ ተውጬ ነበር።
በርካቶች የሚታገሉት የፖለቲካ ጫጫታ፣ ፈጣን የባህል ለውጥ እና አጠቃላይ ትግል በገሃድ እየታየ ነው። እንደ ፓስተር ራሴን አንድ መሰረታዊ ጥያቄ እየጠየቅኩ ነበር፣ እሱም “የምመራውን ህዝብ መንፈሳዊ ምስረታ መስበክ ማለት ምን ማለት ነው?”
ለዓመታት በአንድ መንገድ ወይም በሌላ መንገድ የጠየቅኩት ጥያቄ ነው, ነገር ግን ባለፈው አመት, አንድ ጥራት ያለው ነገር ተለውጧል. ጥያቄው ጥልቅ አድርጎኛል። ጣቴን በእሱ ላይ ማድረግ የምችልበት ብቸኛው መንገድ ጥሩ ስብከት በመስጠት ከመጠን በላይ ከመጠመድ ተሸጋግሬ በምመራቸው ሰዎች ሕይወት - ትግል ፣ ጥያቄ ፣ ስጋት - ወደመጠመድ ተሸጋገርኩ።
ስለዚህ፣ ልቤም ሆነ የስብከት አቀራረቤ ከዚህ አዲስ እውነታ ጋር ተስተካክለዋል።
ከምንም በላይ፣ ያደረግኩት ለውጥ ራሴን የማየው አንዱ ነው። አሳታፊ መልዕክቶችን ከሚሰጥ ሰው፣ የምመራውን ህዝብ መንፈሳዊ ወላጅ መሆን ወደሚፈልግ ሰው (ቢያንስ በአእምሮዬ) ተዛውሬያለሁ። ይህ ትንሽ ማስተካከያ አይደለም. በብዙ ትውልዶች ቤተ ክርስቲያን ውስጥ እንደ ወጣት ፓስተር፣ ይህንን ጉባኤ እንደ መንፈሳዊ አባት ለመምራት በሀምሳዎቹ ዕድሜ ውስጥ መሆን እንዳለብኝ አስቤ ነበር። ከመቼውም ጊዜ በበለጠ፣ አሁን “ወላጅነትን” እንዴት መጀመር እንዳለብኝ አይቻለሁ።
በዚህ የስብከት ለውጥ እንደ ሰባኪ ወደ መጋቢነት መስበክ ሳሰላስል፣ ቢያንስ 3 ለውጥ መደረጉን የሚያሳዩ ምልክቶችን አስተውያለሁ። "እንደ ሰባኪ" መስበክ በስሜት አለመብሰል እና በራስ ወዳድነት የተሞላ ነው ብዬ አልጠቁምም፣ ነገር ግን ይህንን ለውጥ ማስተዋሉ እግዚአብሔር አደራ ለሰጠን የእግዚአብሔርን እውነት በምንሰብክበት ጊዜ የሕይወታችንን ውስጣዊ አሠራር ለመለየት አስፈላጊ ነው።
ይህ ለብዙዎች ግልጽ ሊመስል ይችላል፣ ግን በዚህ ውስጥ አንዱ የስብከት ፈተናዎች አንዱ ነው።
አንድን ሰው በመስበክ፣ ማለትም ትክክል ወይም ስህተት ባደረግነው ነገር ላይ ከመጠን በላይ በማተኮር መስበክን መቅረብ በጣም ቀላል ነው። ይህ አይነቱ አካሄድ በሚቀጥለው ጊዜ የተሻለ መልእክት ለማድረስ አንድ ሰው ሊያደርጋቸው ስለሚገባቸው የግል ማሻሻያዎች የስብከት መጀመሪያ እና መጨረሻ ያደርገዋል።
እንደ ፓስተር መስበክ ግን፣ በልብ ደረጃ ከምንመራቸው ጋር መገናኘት ነው። በአንድ ሳምንት ውስጥ ሰዎች በሱሶች፣ እፍረት፣ ፍርሃት፣ ጥርጣሬ፣ ግራ መጋባት እና ተስፋ መቁረጥ ወደ ቤተ ክርስቲያን ይመጣሉ። በጣም አስፈላጊው ነገር የነጥቡ ፍፁም አፈፃፀም ሳይሆን በዚህ የንግግር ድርጊት ወቅት እንዲኖረን የምንጥረው የግንኙነት ጥራት ነው። እንደ መጋቢ መስበክ ግብይት ወይም ይዘትን ለመጣል ስትራቴጂያዊ ጊዜ መሆን የለበትም። ይልቁንም የመገናኘት ጊዜ ነው።
አሁን፣ እኔን የሚያውቅ ሰው ይህንን ነጥብ በዝግጅታችን ውስጥ መካከለኛ የመሆን እድል አድርጎ አይመለከተውም። መስበክን በትዕግስት እና በጥንቃቄ መስራት ያለበት እንደ ውብ የእጅ ሥራ ነው የማየው። በቤተክርስቲያን ውስጥ የጥናት ፣የህይወት ውህደት እና የጸሎት ስራ መስራት ተስኗቸው ለሰነፎች ሰባኪዎች ቦታ የላቸውም። ነገር ግን፣ የእግዚአብሔርን ቃል ከምንሰጣቸው ሰዎች ጋር ለ"ቀጥታ ግንኙነት" ለመዘጋጀት በእውነት ጊዜ ሳንወስድ በይዘቱ ላይ ብዙ ጊዜ የምናጠፋበት ጊዜ ይመጣል።
እኔ፣ ልክ እንደማንኛውም ሰው፣ ከምሰብክላቸው ሰዎች የማበረታቻ ቃላትን ከልብ አደንቃለሁ።
እግዚአብሔር የምናገረውን ቃል ስለሚጠቀምባቸው መንገዶች እና አንድ ሰው በምስረታ ጉዞው ውስጥ ለመርዳት ስለምነግራቸው ታሪኮች መስማት እወዳለሁ። ነገር ግን የተሻገርኩት መስመር አለ።
የማበረታቻ ቃላቶች (ወይም እጦት) በሕይወቴ ላይ ቀስ በቀስ የሚይዙትን እንዴት እንዳጡ አስተውያለሁ። እኔ መስበክን የተማርኩት በእግዚአብሔር ፍቅር ላይ ከተመሰረተ ማንነት ነው። በመጨረሻ፣ የምሰብክላቸው ሰዎች በማረጋገጥ ወይም በመተቸት የማንነት ስሜቴ ሲገነባ ወይም ሲፈርስ ከተገመተው የራሴ ስሜት እየሰበኩ እንደሆነ አውቃለሁ።
የሁለት ልጆች አባት እንደመሆኔ፣ እኔ እንዴት እየሠራሁ እንደሆነ እና ለምን እንደ አባትነቴ ሥራ እንደማያደንቁኝ ጥያቄዎችን በማስቀመጥ ክሊፕቦርድ ይዤ ቤት አልዞርም። ልጆቼን መምራት አለብኝ፣ ማረጋገጫ፣ ፍቅር እና ማረጋገጫ እያቀረብኩላቸው ነው። በተመሳሳይም እንደ “ሰባኪ መጋቢ” ትኩረቱ ከጉባኤው አንድ ነገር ለማግኘት መነጋገር ሳይሆን ለእነሱ አንድ ነገር ማቅረብ ነው። የእግዚአብሔር ፍቅር፣ ጸጋ፣ እውነት እና እንክብካቤ የሆነ ነገር።
የመጋቢ ሕይወት ጥልቅ ሥጋዊ መሆን አለበት።
የምንናገረው ከጥሩ ትርጓሜዎች እና ከግለሰቦች ጸሎት ብቻ ሳይሆን ከሰዎች ጋር "በምድር ላይ" ከሚገኝበት ቦታ ነው. ከትናንሽ አብያተ ክርስቲያናት እና ሜጋ አብያተ ክርስቲያናት ሰባኪዎች ጋር ጊዜ አሳልፌያለሁ እናም በሁለቱም አውድ ውስጥ ከራሳችን ገለልተኛ አረፋዎች ለመስበክ ቀላል ሆኖ አግኝቻለሁ።
ጥቂት ጥሩ መጽሃፎችን ማንበባችንና ጥሩ ምሳሌዎችን መስጠት የስብከቱ ሥራ በአካባቢያችን ባሉ ሰዎች ሕይወት ላይ ለውጥ ለማምጣት የሚያስችል ኃይል አይሰጠንም። የክርስቶስን ህልውና እንደምናስተውለው በሰዎች መገኘት መመራት አለብን። ዴቪድ ፊች በ Faithful Presence በተባለው መጽሃፉ ውስጥ ይህንን እንዴት እንደያዘ ወድጄዋለሁ። እንዲህ ሲል ጽፏል።
በጠረጴዛ ዙሪያ ተቀምጠን ህይወታችንን እርስ በርሳችን ስንካፈል፣ ስቃያችንን እና ደስታችንን ስንገልጥ፣ ወንጌልን በህይወታችን እንዲሰበክ የሚለምን ጊዜ ይመጣል።
በዚህ ጥቅስ ውስጥ ፊች እየተናገረ ያለው ማወጅ ከተሰበሰበው፣ አምላኪው ማህበረሰብ ተለይቶ በዕለት ተዕለት ኑሮው ውስጥ ነው። ግን መርሆው ይቀራል. እንደ መጋቢ መስበክ ከተለመደው እና ከኮቲዲያን ቦታዎች ወንጌልን መስበክ ነው።
ቤተ ክርስቲያኖቻችን በታማኝነት ስብከት የእግዚአብሔርን መንጋ የሚመሩ እና የሚጠብቁ እናቶችን እና አባቶችን አጥብቀው ይፈልጋሉ። በእርግጥ፣ ክርስቶስን ወደ መምሰል ለማደግ ከሳምንታዊ ስብከት በላይ ያስፈልገናል፣ ነገር ግን ሆን ተብሎ፣ ዘገምተኛ እና ቋሚ የስብከት ስራ መጋቢ ካልሆኑ ቤተክርስቲያኖቻችን በጥልቀት እና በጥንካሬ ውስጥ አያድጉም።
ጳውሎስ “በክርስቶስ አሥሩ ሺህ ጠባቂዎች ቢኖሯችሁ ብዙ አባቶች የሉአችሁም፤ እኔ በክርስቶስ ኢየሱስ በወንጌል ወልጄአችኋለሁና” በማለት ጽፏል።
ሰባኪ ብቻ ሳይሆን እረኛ ሆነው የሚሰብኩ አባቶችና እናቶችን እግዚአብሔር ያብዛላቸው።
Comments