በመተማመንን ኑሩ

የማንነት ስሜታችን ከየት ይመጣል? ይህ ወሳኝ ጥያቄ ነው፣ የችግሩ ቁንጮ ነው።

ቅዱሳት መጻሕፍት፡-

መዝሙረ ዳዊት 27:5

ዕብራውያን 4:13፣

ሮሜ 7፡18

ኢሳይያስ 29:13

ቆላስይስ 1:14፣

ኤፌሶን 1:5፣

ሮሜ 8፡17

ሮሜ 8፡28

1ኛ ቆሮንቶስ 1፡27-31

ማቴዎስ 11፡29-30

2ኛ ቆሮንቶስ 12፡9-10

1ኛ ቆሮንቶስ 12:18

ራእይ 2፡17

ዕብራውያን 12:1፣

የዮሐንስ ወንጌል 8:10

2ኛ ቆሮንቶስ 5:21

ማቴዎስ 11:28፣

መዝሙረ ዳዊት 103:17

ፊልጵስዩስ 4፡6-7

ዮሃንስ 15፡16፣ 

ዘፍጥረት 3፡8-21

ሰዎች በራስ የመተማመን ስሜት በማይሰማቸው ጊዜ፣ እንደ ጠባያቸው፣ እሴታቸው እና ሁኔታዊ ልማዳቸው ላይ በመመስረት በጣም በተለያየ መንገድ ሊገልጹት ይችላሉ፣ ሁሉም ብዙ ጊዜ ያለፈው ልምዳቸው ይቀርጻሉ። በአንዳንዶች ውስጥ፣ አለመተማመን የዋህነት፣ ታዛዥነት እና ሁል ጊዜ ጥፋተኛነት ይመስላል። በሌሎች ውስጥ፣ ድፍረት፣ እምቢተኝነት እና ስህተትን ፈጽሞ አለመቀበል ይመስላል። በአንድ ሰው ውስጥ፣ አለመተማመን ከተቻለ ትኩረትን ለማስወገድ ያነሳሳቸዋል፣ በሌላ ውስጥ፣ በተቻለ መጠን ብዙ ትኩረት እንዲፈልጉ ያነሳሳቸዋል።

ሁላችንም ስለ አለመተማመን እናውቃለን፣ ግን እንደዚህ እንዲሰማን የሚያደርገው ምንድን ነው - እና እንዴት ከአለመተማመን ነፃ እንወጣለን?

አለመተማመን ምንድን ነው?

አለመተማመን የፍርሃት አይነት ነው፣ እና አምላክ በራስ የመተማመን ስሜት እንዲሰማን ለማድረግ ሲል አንዳንድ ነገሮችን ከእኛ ይፈልጋል።

በአንድ ሰው ወደ ሁለተኛ ፎቅ ላይ ሲወጣ እና እንጨቱ እየበሰበሰ መሆኑን ካስተዋለዉ፣ ስጋት ሊሰማን ይገባል። የምንኖረው ወይም የምንሠራው ሐቀኝነት የጎደለው ወይም ተሳዳቢ ከሆነ ሰው ጋር ከሆነ በራስ የመተማመን ስሜት ሊሰማን ይችላል። 

በብቸኝነት ባለው የአፍጋኒስታን መንገድ በታሊባን ግዛት ውስጥ በወታደራዊ ኮንቮይ እየተጓዝን ከሆነ፣ ስጋት ሊሰማን ይችላል። 

በመጀመሪያ በኃጢአት ጥፋተኛ ስንሆን እና በእግዚአብሔር ቁጣ ሥር መሆናችንን ስንገነዘብ በክርስቶስ ከእርሱ ጋር ስላልታረቅን በራስ መተማመን ሊሰማን ይችላል።

"የድክመቶችህን እና ውድቀቶችህን ክብደት እየተሰማህ ነው? ክርስቶስ መታመን ካሰብከው በላይ አስተማማኝ ያደርግሃል።

አምላክ አለመረጋጋትን ለአንድ ዓይነት አደጋ ተጋላጭ መሆናችንን ለማስጠንቀቅ ፈጥሯል። አንዳንድ የመከላከያ እርምጃዎችን እንድንወስድ በቃሉ ያስተምረናል።

ነገር ግን አሁን ባለው የአሜሪካ የቋንቋ፣ በተለምዶ “አለመተማመን” የምንለው በሁኔታዎች የተከሰተ ፍርሃት ብቻ ሳይሆን ፍርሃት በጣም ተደጋጋሚ ከመሆኑ የተነሳ እንደ መፈጠር ሁኔታ እንጠራዋለን። ስለ “አለመተማመን” እንነጋገራለን ወይም እንዲሁ-እና-እንዲህ ማለት “አስተማማኝ ሰው” ነው እንላለን። እና ያለመተማመን ስንል ጉልህ የሆነ በራስ የመተማመን ስሜት ወይም የሌሎችን አለመስማማት ወይም ውድቅ ማድረግ ወይም ሥር የሰደደ የበታችነት ስሜት መሰማት ነው።

ግን ምን እንፈራለን? ይህ ዓይነቱ የጸጥታ እጦት ከየትኛው አደጋ ነው የሚያስጠነቅቀን? ማንነታችን የማይታወቅ ወይም ስጋት ላይ መሆኑን እየነገረን ነው።                                                

 ማንነትን የት ነው የሚያገኙት?

መታወቂያችን እራሳችንን ከዋናው ላይ መሆናችንን የተረዳነው ነው። አስፈላጊው እራሳችን ነዉ ወይም እኛ ማመን የምንፈልገው (እና ሌሎች እንዲያምኑ የምንፈልገው) አስፈላጊው እራሳችን እራሳችንማመን ፣ ምንም እንኳን እኛ በእርግጥ ማንነታችን ባይሆንም።

የማንነት ስሜታችን ከየት ይመጣል?

ይህ ወሳኝ ጥያቄ ነው፣ የችግሩ ቁንጮ ነው። ለጥያቄው መልስ የምንሰጥበት መንገድ ከመተማመን ነፃ እንደምንሆን ወይም እንደሌለብን ይወስናል።

እና በዋናነት ምሁራዊ መልስ አይደለም። ሁላችንም ትክክለኛውን መልስ "ማወቅ" እንደምንችል እናውቃለን፣ ነገር ግን ትክክለኛውን መልስ አናውቅም። ይህን ጥያቄ ከልባችን እንመልሳለን፣ ምክንያቱም ማንነታችን ከምንወደው፣ ከምንፈልገው፣ ከምንፈልገው፣ የምናምንበት ነገር ተስፋ ይሰጠናል። በሌላ አነጋገር ሁሌም ማንነታችንን የምናገኘው በአምላካችን ነው።

አምላካችን የሃይማኖታችን አምላክ ሊሆንም ላይሆንም ይችላል። አምላካችን ጌታ ነው ልንል እንችላለን ነገር ግን ያ እውነት ላይሆን ይችላል (ሉቃስ 6፡46፤ ኢሳ 29፡13)።

ጌታ የምለዉን ካላደረግን ለምን ጌታ እንጠራዋለን? ለዚህ ነዉ ይህ ህዝብ በአፉ ወደነ ይቀርባል ፣  በከንፈሩ ያከብረኛል ልቡ ግን የራቀ ነዉ ይላል።

አምላካችን እኛ ማን እንደሆንን፣ ለምን እዚህ እንዳለን፣ ምን ማድረግ እንዳለብን እና ምን ዋጋ እንዳለን የመወሰን ትልቁ ሃይል አለው ብለን የምናምነው ሰው ወይም የምንወስን  ነን። አምላካችን እኛ ከመፈለግ እና ከመከተል ውጭ ምንም ማድረግ የማንችለው ነገር ነው፣ ምክንያቱም የአምላካችን ተስፋዎች ታላቅ ደስታን እንደሚሰጡን እናምናለን።

አለመተማመን ምን ይላል?

ስለዚህ የማንነት ስሜታችንን አደጋ ላይ የሚጥል ነገር ስላለ አለመተማመን ሲሰማን ስለ አምላካችን የሆነ ነገር እየነገረን ነው። ይህ አለመተማመንን ምህረት ያደርገዋል፣ ምንም እንኳን በጭራሽ ምህረት ባይመስልም። በቂ አለመሆን ወይም ውድቀት ወይም ኩነኔ ይመስላል። ያከብደናል እና የተጋላጭነት ስሜት እንዲሰማን እና እርግጠኛ አለመሆናችን እንዲሰማን ያደርጋል።

"አንተ ማን እንደሆንክ እና ምን ዋጋ እንዳለህ ለመወሰን ከሁሉ የላቀ ኃይል እንዳለው ታምናለህ? ያ አምላካችሁ ነው።"

ለዚያም ነው ለዚህ ዓይነቱ አለመተማመን የእኛ ምላሽ ብዙውን ጊዜ መራቅ ነው። ለሰዎች ወይም ለሚያነቃቁ ሁኔታዎች ያለንን ተጋላጭነት ለመቀነስ እንሞክራለን፣ ወይም የተለያዩ እራሳችንን ማረጋገጫዎችን ከሌሎች በመፈለግ እሱን ለማረጋጋት እንሞክራለን ወይም ወደ ሌሎች ነገሮች ለማምለጥ እንሞክራለን - ብዙውን ጊዜ ልማዳዊ ወይም ሱስ የሚያስይዙ ነገሮች - ማደንዘዝ ወይም ማዘናጋት ወይም ምናባዊ ማንነታችንን - ፍርሃታችንን ቢያንስ ለጊዜው። 

አለመተማመንን መሸሽ ትክክለኛ ሀሳብ ነው፣ ነገር ግን የዚህ አይነት መራቅ ሁል ጊዜ ወደ ተሳሳተ አቅጣጫ ያመራል። ወይም በሌላ መንገድ ለመናገር ሁልጊዜ ማለት ይቻላል ህመምን የሚገድሉ እንጂ ፈውስ አይደሉም። ከማንነት ጋር የተያያዘ ፍርሃታችንን ለመፍታት ምንም አናድርግ።

እግዚአብሔር አለመተማመንን ከአደጋ እንድናመልጥ እንድንመረምር አድርጎ ነበር። ለዚህም ነው ምህረት ነው። ይህ ዓይነቱ አለመተማመን በነፍሳችን ውስጥ የእግዚአብሔር መለኪያ ነው። እግዚአብሔር ስለ ማንነታችን ሲነግረን በምንሰማው ነገር ላይ የሆነ ችግር እንዳለ ለእኛ እየነገረን ነው። እውነተኛ እምነት እየተገዳደረ እና ምናልባትም እየጠራ ነው፣ ወይም የውሸት እምነት በመጨረሻ እየተጋለጠ ነው።                                                          

ግብዣው በደህንነት ማጣት ውስጥ

ተጋላጭነት መጋለጥን እንጠላለን፣ለዚህም ነው አለመተማመንን ከመመርመር ወደ መራቅ የምንይዘው። ማንነታችንን በደንብ ለማየት እንፈራለን ምክንያቱም መለኪያው ስለራሳችን ያለንን አስከፊ ፍርሃቶች ያረጋግጥልናል ብለን ስለምንፈራ ነው፡- በቂ ያልሆነ፣ ትርጉም የለሽ፣ ውድቀት፣ የተወገዘ።

በደመ ነፍስ “በእኛ፣ ማለት በሥጋችን መልካም ምንም እንደማይኖር” (ሮሜ 7፡18) እናውቃለን። ነፍሳችንም “ዕራቁቷንና የተገለጠችለትን ለእርሱ ዐይን መልስ እንደ ቆመች” (ዕብ. 4፡13) እናውቃለን። አሁንም በእግዚአብሔር ፊት እና በሁሉም ሰው ፊት ነውራችንን ለመሸፈን በውድቀት የተነሳውን ደመ ነፍስ እንሸከማለን (ዘፍጥረት 3፡8-21)።

ነገር ግን፣ እመን አትመን፣ አለመተማመን ማስጠንቀቂያ ብቻ አይደለም፣ ግብዣም ነው። በራስ የመተማመን ስሜት በሚሰማን ጊዜ፣ አምላክ ስለ ማንነታችን፣ ለምን እዚህ እንዳለን፣ ምን ማድረግ እንዳለብን እና ምን ዋጋ እንዳለን ከሚገልጹ የሐሰት እምነት አደጋዎች እንድናመልጥ እና እሱ ስለ ሁሉም በሚናገረው ነገር ሰላማዊ መሸሸጊያ እንድንሆን ይጋብዘናል። 

የኢየሱስ ክርስቶስን ወንጌል በተረዳን መጠን፣ የበለጠ እናገኘዋለን፣ ይህም ያለመተማመን መጨረሻ - በዚህ ዘመን ፍፁም ፍጻሜ ሳይሆን እየጨመረ እና የመጨረሻው ፍጻሜ ነው።

ኃጢአትን ሠርተናልና ታላቅ ኃጢአት ሠርተናል? በክርስቶስ "ቤዛነት የኃጢአት ስርየት አለን" (ቆላስይስ 1፡14)።

እንደ ወላጅ አልባዎች፣ እንግዶች እና መጻተኞች ይሰማናል? በክርስቶስ ልጆቹ እንድንሆን በእግዚአብሔር ተወልደናል እናም አሁን የእሱ ቤተሰቡ አባላት እና ከክርስቶስ ጋር የሁሉ ወራሾች ነን (ኤፌሶን 1: 5; 2: 19; ሮሜ 8: 17)።

እንደ አሳዛኝ ውድቀት ይሰማናል? 

በክርስቶስ፣ በሚያስገርም ሁኔታ፣ እያንዳንዱ ውድቀት ለመጨረሻው ጥቅም ይሰራል (ሮሜ 8፡28)።

ደካማ እና በቂ እንዳልሆንን ይሰማናል? 

በክርስቶስ እግዚአብሔር ደካሞችን እና ሞኞችን መምረጥ ይወዳል።

ምክንያቱም ስንደክም ጸጋው እንደሚበቃን ተስፋ ሰጥቶናል -እኛም በድካማችን መመካትን እንማር ዘንድ ኃይሉን እንዴት እንደሚያሳዩ (1 ቆሮንቶስ 1:​27–31፤ 2 ቆሮንቶስ 12:​9–10)!

ትርጉም የለሽ እና አስፈላጊ እንደሆንን ይሰማናል?

 በክርስቶስ በእግዚአብሔር ተመረጥን (ዮሐ. 15፡16)፣ እርሱ በአካሉ ልዩ የሆነና የሚያስፈልገንን ተግባር ሆን ብሎ የሰጠን (1ኛ ቆሮንቶስ 12፡18)።

ክርስቶስ አሁን መታወቂያችን ነው - የክርስትያን መሆን ማለት ይህ ነው! በክርስቶስ ግን እውነተኛ፣ አስፈላጊ ማንነታችንን አናጣም። እኛ እውነተኛ፣ አስፈላጊ ማንነታችን እንሆናለን። በክርስቶስ ዳግመኛ ተወልደናል አዲስም ሰው ሆነናል ስለዚህም በሚመጣው ዘመን አዲስ ስም ይሰጠናል (ራዕይ 2፡17)። 

ክብደቱን ወደ ጎን አስቀምጥ

ነገር ግን እነዚያ ተስፋዎች እኛን የማያረኩ ከሆኑ - ትክክለኛ ሆኖ እንዲሰማን የሌሎችን ይሁንታ ካስፈለገን፣ ትችት ወይም መቃወም የሚያዳክም ሆኖ ካገኘን፣ ለማምለጥ ስለምንጥር ወይም ትኩረት ስለምንፈልግ ክርስቶስን አዘውትረን የመታዘዝ ምሳሌ ከተመለከትን፣ ወይም ደግሞ ከፍርሃታችን እፎይታ የምንሻበት በልማዳዊ ወይም ሱስ በሚያስይዝ ኃጢያት ተይዘናል - ያኔ አለመተማመን የጣዖት ችግር እንዳለብን እየነገረን ነው። መውደቅ ያለበት የኃጢአት ሚዛን መጣል ያለበት ሐሰተኛ አምላክ አለን (ዕብ. 12፡1)።

“የመተማመን ስሜት እንደ አምላክ ምሕረት አይሰማንም፣ ነገር ግን ብዙውን ጊዜ ልንሰማው የምንፈልገውን ነገር እየተናገረ ነው።

እሱን መራቅ ከሱ ነፃ አያደርገንም። ይህን ለማድረግ ብንፈራም እግዚአብሔር እንድንመረምረው ይፈልጋል። ግን ፍርሃታችንን መስማት የለብንም፣ ምክንያቱም እነሱ እውነቱን አይነግሩንም። ንስሐ ለመግባት እየፈለግን ኃጢአታችንን ይዘን ወደ ኢየሱስ ከመጣን እንዲህ ይለናል።

• ስለ እናንተ ተፈርጄአለሁና አልፈርድብህም (ዮሐ 8፡10፣ 2ቆሮ 5፡21)።

• ወደ እኔ ኑ እኔም አሳርፋችኋለሁ (ማቴ 11፡28)።

• ከዘላለም እስከ ዘላለም እወድሃለሁ (መዝሙረ ዳዊት 103፡17)።
• ከማስተዋል በላይ ሰላምን እሰጣችኋለሁ (ፊልጵስዩስ 4፡6-7)።
• ካለምከውም በላይ አስተማማኝ አደርግሃለሁ (መዝሙር 27፡5፤ 40፡2)።

አለመተማመንና የሚያመጣው ሥጋዊ ጥረት ሁሉ አብቅቷል። በኢየሱስ ያበቃል። ጥርጣሬያችንን ሁሉ ወደ እርሱ እናምጣና በምትኩ ቀላል የሆነውን የጸጋውን ሸክም እንውሰድ (ማቴዎስ 11፡29-30)።                                

ቅዱሳት መጻሕፍት፡- 

1ኛ ቆሮንቶስ

1ኛ ቆሮንቶስ 12:18

  1ኛ ቆሮንቶስ 1፡27-31

2ኛ ቆሮንቶስ

2ኛ ቆሮንቶስ 12፡9-10

2ኛ ቆሮንቶስ 5:21

ቆላስይስ 1:14፣

ኤፌሶን 1:5፣

ዘፍጥረት 3:8፣

ዘፍጥረት 3፡8-21

ዕብራውያን 12:1፣

ዕብራውያን 4:13፣

ኢሳይያስ 29:13

  የዮሐንስ ወንጌል 15:16

የዮሐንስ ወንጌል 8:10

ሉቃስ 6፡46

ማቴዎስ 11:28፣

ማቴዎስ 11:29፣

ማቴዎስ 11፡29-30

ፊልጵስዩስ 4:6,

  ፊልጵስዩስ 4፡6-7

  መዝሙረ ዳዊት 103:17

  መዝሙረ ዳዊት 27:5

መዝሙረ ዳዊት 103:17

መዝሙረ ዳዊት 27:5

ራእይ 2፡17

  ሮሜ 7፡18

ሮሜ 8፡17

ሮሜ 8፡28

JESUS IS RISEN!

 SUBSCRIBE 

 talewgualu video 

 https://www.youtube.com/watch?v=ANJk-wzRU_Q