ቤተክርስቲያን የእግዚአብሔር ሃሳብ ከሆነች ለምን እኛ እናፈርሳታለን?
የክርስቶስና የጳውሎስ አጽንዖት ከሁሉም ዘር፣ ነገድ ለተሰበሰበው ማኅበረሰብ ከሰጠው ትኩረት ይልቅ፣ የቤተ ክርስቲያን የዘመናችን ትርጓሜ፣ ግንዛቤ እና ልምድ ከዘመናዊው የድህረ-ዘመናችን የግለሰባዊነት ግፊት እና ራስ ወዳድነት የበለጠ እንዲቀረጽ ፈቅደናል ወይ ብዬ አስባለሁ። እና አንደበት?
እኔ የሚገርመኝ የእኛ በቂ መረጃ ያለው፣ መጽሐፍ ቅዱሳዊ ቅርጽ ያለው ኢየሱስን ያማከለ የቤተ ክርስቲያን ነገረ መለኮት በወንጌላውያን/ፕሮቴስታንቶች ላይ ከማህበረሰቡ ይልቅ በግለሰብ ላይ በማተኮር ነውን?
እኔ የሚገርመኝ ክርስትናን ከሞላ ጎደል እንደ ግላዊ መንፈሳዊነት ልንገልጸው የመጣነው ወይ በእያንዳንዱ የኢየሱስ ተከታይ ሕይወት ውስጥ የቤተ ክርስቲያንን ማዕከላዊ ሚና ወደ ጎን በመተው ወይም ወደ አንድ ወገን የሚገፋው፣ ሲመች ብቻ ጥቅም ላይ የሚውል?
ሆኖም፣ መንፈሳዊ ስጦታዎች ትርጉም የሚሰጡት በማህበረሰቡ መካከል ብቻ ነው። እንደዚሁ መንፈሳዊ ፍሬ ማለትም ፍቅር፣ ደግነት፣ ታማኝነት፣ ትዕግስት፣ ወዘተ በማኅበረሰብ መካከል ብቻ ትርጉም ይሰጣሉ።
ማህበረሰቡ ለቤተክርስቲያን ስጦታዎች እና ፍሬዎች ሁለቱንም ትርጉም እና ትርጉም ያለው አውድ ይሰጣል። ከአዲስ ኪዳን አንፃር፣ በቤተክርስቲያን ውስጥ ለግለሰባዊነት ቦታ የለም። በእውነቱ፣ ግለሰባዊነት እና ቤተ ክርስቲያን ከመጽሐፍ ቅዱሳዊው ስፔክትረም ተቃራኒ ጫፎች ላይ ይገኛሉ።
የተሰበሰበው የቤተክርስቲያኑ ማህበረሰብ በእግዚአብሔር በክርስቶስ በኩል በመንፈስ የተጠራ እና የነቃ ሰዎች በእግዚአብሔር መንግስት ውስጥ በንቃት ለመለየት እና ለመሳተፍ ለአለም እና ለአለም የሚያልሙ ሰዎች ህብረት ነው።
ኢየሱስ የመጣው መንግሥቱን ሊመርቅና ሊገነባ ነው፣ ቤተ ክርስቲያንም በዚህ ሥራ መሃል ትገኛለች። እሱ የመጣው አዲስ ፕራይቬታይዝድ መንፈሳዊነት ሰዎችን ከሌላው የሚለይበትን ሳይሆን አዲስ ማህበረሰብ (አይሁድ እና ገራገር) ለአለም ሲል በአንድነት ተጠርተው አንድ ቀን ሊሆን የሚችለውን ለአለም አሳይቷል - ህብረት የልዩነት (ስኮት ማክካይት)።
ቤተ ክርስቲያን የእግዚአብሔር ሃሳብ መሆኗን ማስታወሱ ሁላችንንም ይጠቅመናል።
እናም፣ እኔ የሚገርመኝ፣ የክርስቶስ እና የጳውሎስ ከየትኛውም ዘር በተሰበሰበው ማህበረሰብ ላይ ከሰጡት ትኩረት ይልቅ፣ የቤተ ክርስቲያንን የዘመናችን ትርጓሜ፣ መረዳት እና ልምድ ከዘመናዊው የድህረ-ዘመናችን የግለሰባዊነት ግፊት እና ራስ ወዳድነት የበለጠ እንዲቀረጽ ፈቅደናል ወይ? ነገድ እና ቋንቋ?
ከሆነ፣ በኢየሱስ ላይ ፍጻሜውን ያገኘውን መጽሐፍ ቅዱሳዊ ታሪክ ደግመን ማዳመጥ እና ትኩረታችንን ከራሳችን ወደ ሌላው አቅጣጫ ማስተካከል አለብን። በኢየሱስ ሙሉ ህይወት እና ምስክርነት የተማረ እና የተመሰለ ትኩረት እና በጳውሎስ አገልግሎት ለዘመኑ እና ለቤተክርስቲያን ያበረከተው።
ቤተ ክርስቲያን የእግዚአብሔር ሐሳብ ከሆነ እኛ ማንን እናፈርሳለን?
ለመፍጠርና ለመደገፍ የሚተጋው አንድነት አደጋ ላይ ከወደቀ የበለጠ መንፈስ ቅዱስን የሚያሳዝነው የለም። በመቃወም ከመስራት ይልቅ ከመንፈስ የመሰብሰብ አነሳሽነት ጋር አብሮ መስራት አለብን። ይህንንም ማድረግ የምንችለው የአዲስ ኪዳን ምስክር በሕይወታችን እና እርሱ ለመመሥረት በመጣው ማኅበረሰብ ውስጥ ያለውን የማህበረሰቡን ትኩረት በድጋሚ በማጉላት ነው።
Comments